KSK Kasterlee stond na de eerste speeldag met lege handen na onze prestatie van formaat op zaterdag 1 september. Het was nu zondag 16 december, en na onze 0 op 9 en de 15 op 15 van Kasterlee wisten we dat het een moeilijke partij zou worden. Het begon ook allemaal met een rariteit wanneer de lijnrechter zich van bij de eerste minuut bedreigd voelde door een supporter "achter de platen", zoals we dat zeggen. Zolang de supporter daar niet weg was, zou de wedstrijd niet verder gaan. Het was waarschijnlijk een protestactie, dit keer niet van de gele hesjes maar van de man met het gele vlagje... 

De laatste zondag van november, een matchdiner met een goed gevulde kantine, de Linda's die de wedstrijd op gang cheerleaden voor de wedstrijd en tijdens de rust, een wedstrijd tussen de derde en de elfde in de reeks. Op papier een haalbare kaart, maar op papier is nog nooit een voetbalwedstrijd gespeeld. Op het gras daarentegen over twee speelhelften, tussen twee doelen, daar ligt de zone van de waarheid. En dat de waarheid soms hard kan zijn, dat leerden we vandaag.

Een wedstrijd op verplaatsing bij de 'buren' in ons eigen dorp, eigenlijk een ideale gelegenheid om met de fiets de spelers te gaan aanmoedigen. Maar dat is zonder de miezerige regen gerekend die dreigt om harder uit de lucht te vallen dan welke buienapp op onze smartphone weet te vertellen. Dan maar de gemotoriseerde overdekte machine met zadelverwarming gebruiken om aan de pleinen van Olen United te geraken.

Na meerdere pogingen om een oplossing te vinden is het gemeentebestuur er jammer genoeg niet in geslaagd de familie Verstappen, eigenaars van de grond waar nu het C-plein en kantine is gehuisvest, van gedachten te doen veranderen, en zo valt vanaf december 2018 definitief een doek over het gebruik van het voetbalterrein en bijhorende infrastructuur aan de
Weëen.